Bizim seferimiz güneşe doğru düzenlenmiş bir seferdi.Uzun ve meşakkatli.Yol işte adı üstünde.Ayaktasın ve sürekli sefer hali.Şöyle bağdaş kurup oturmaya hasret kalırsın otursanda rahat edemezsin kafan kalbin sürekli seferdedir.Bu yorucu ve yıpratıcı yolculuğa katlanamayan ve göğüsleyemeyen çok insan yokuşlarda yada keskin virajlarda ansızın kayboluvermişlerdir.Gidenler giderken bir sürü yeni umutlar ve hayallerle kopup gitmişlerdir.Şimdi uzaklardan yeni sesler duyuyorum gidenlerin gittikleri yerlerdede aradıklarını bulamadıklarını duyuyorum.Özellikle sol yanlarında ki boşlukta boğulduklarını haber alıyorum.Oralardada yalnızlarmış ve oralardada geceleri çok uzun oluyor gündüzleride aydınlıktan korkuyorlarmıış...
agedikoğlu 26 mart 2015